รวมความสนุก บู๊กว่าลูก ก็แม่นี่แหละ ใช้เวลากับบางฉากมาก

รวมความสนุก ซีรีส์นางโจรทาง วีทีวี ที่หวังอี้ป๋อ และก็จ้าวลี่อิงแสดงนำ เพิ่งจะจบไปหมาดๆกับความยาว 51 ตอนแบบอิ่มจุก หายนึกถึงอี้ป๋อกันไปได้แบบหวานๆพี่จีนแกก็ไม่คอยช้า เสิร์ฟภาคถัดมาให้แฟนคลับ ไม่ต้องมูฟออนกันกล้วยๆด้วยภาคแยก

ภาคดาบทลายหิมะ ในแบบอย่างภาพยนตร์ที่เล่าราวของ รุ่นแม่ ที่กว่าจะเสร็จเพลงดาบละลายหิมะ ได้พาชีวิตตนเองไปเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาแค่ไหน รีวิวหนัง

ภาคนี้เล่าเรื่องราวของ หลี่จิ่นหรง ( หานชงชง ) ในวัยสาว แม่ของ โจวเฝ่ย ( จ้าวลี่อิง ) จากซีรีส์ นางโจร ( อ่านรีวิวซีรีส์นางโจร ) นางลงเขาไป จินหลิง เพื่อส่งจดหมายขอความช่วยเหลือจากทัพของ ซีจิ้ง บทเรียนระหว่างการเดินทาง ทั้งความจริงของชีวิตและความรักที่ได้รับจาก โจวอี่ถัง ( เกากว่างเจ๋อ ) ทำให้นางค่อย ๆ เติบโตและเข้าถึงแก่นแท้ ของเพลงดาบทลายหิมะในที่สุด

ทั้งบุ่มบ่ามและมุทะลุในภาคซีรีส์ โจวเฝ่ย เป็นจอมยุทธหญิงที่เอะอะหยิบดาบ พูดน้อยและหัวร้อน ไม่กลัวตาย ก็ต้องบอกว่าเชื้อนางไม่ทิ้งแถวเพราะในภาคนี้ หลี่จินหรง หัวร้อนกว่าเยอะชนิดที่ โจวเฝ่ย ต้องชิดซ้าย ทำให้ภาพยนตร์ความยาว 1 ชั่วโมงครึ่ง

เรื่องนี้ กลายเป็นภาพยนตร์กำลังภายใน ที่ฟาดฟันกันทั้งเรื่องจริงๆ คาดหวังว่าจะเจอบทสวีตหวาน เป็นเรื่องราวความรัก ของรุ่นพ่อรุ่นแม่ที่กว่าจะให้กำเนิด โจวเฝ่ย มีเรื่องราวเป็นมายังไงบ้าง ขอบอกว่ามีจิ๊ดเดียว

สิ่งที่ได้มาก็เป็น เขาเจอะกันอย่างไร เพียงเท่านั้น นอกเหนือจากนี้คือเรื่องของการบู๊ผลาญ แบบไม่มีหัวคิด หากเทียบเคียงความฉลาดของแม่กับลูก รุ่น โจวเฝ่ย ยังถ้วนถี่กว่าแม่มากมาย ระหว่างมองทำให้คิดย้อนไป มองดูบนใส่แม่ในภาคธรรมดาได้เลย

ว่าแหม ตอนผู้หญิงตนเอง บ้าบิ่นมากยิ่งกว่าลูกอีกนะ เพียงพอแก่มานี่ ห้ามลูกปาวๆ แม้กระนั้นในด้านความสามารถ กิริยาอาการการตวัดกระบี่ ภาคนี้ฉึบฉับได้อย่างใจกว่ามากมายๆ มันหยดติ๋งสมศักดิ์ศรี ภาพยนตร์พลังภายในเลยนะ

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความแหลมคมคายรวมทั้งสายตา ที่เป็นจริงเป็นจังของหลี่จินหรงนั้น ทำให้แปลงเป็นจอมยุทธหญิง ได้อย่างไม่สงสัย เรื่องแบบบางไม่มี ฉายแววออกมาแต่ว่ามาดแมนๆแบบสตรีศรี 48 ค่ายล้วนๆ

แคสติ้งดีแต่ว่าขัดใจกับบางนักแสดง บอกตามจริงเลยว่าแม้จะเป็น ภาพยนตร์สายพลังภายในแน่ชัด แม้กระนั้นหวานๆ ก็มีเช่นกันล่ะจ้ะ แม้กระนั้นมาแบบ พอเพียงแพทย์ปากหอมคอสไตล์หญิงแข็ง กับชายหลักแหลมจริงๆ

ที่ทำให้พวกเราแอบยิ้ม ได้เช่นกันในช่วงเวลาที่ หานชงชง กับ เกากว่างเจ๋อ เข้าพระเข้านาง ถึงจะแมนใส่กันไปๆมาๆ แต่ว่าก็เหมาะสมกับเรื่องราว ที่ตั้งใจให้ออกมาแนวนี้

ขัดใจอยู่ตามลำพังคนเดียว รวมทั้งอดคิดไปถึงภาคธรรมดา มิได้เลยก็ตัว เสิ่นเทียนซู่ หัวหน้าใหญ่ของกลุ่มอาคารที่ดินพิฆาต ที่ภาพจำสลักไว้แน่นหนาเลยว่า เสิ่นเทียนซู่ เป็นชายหน้าคม สายตาหัวหมอแต่ว่าทรงพลัง ไหงตอนชายหนุ่มๆ จะเป็นชายหน้ามนที่มองไม่น่ากลัวเกรงเอาซะเลย

สิ่งที่เห็นได้ชัด รวมทั้งฉายออกมาเต็มๆ จากผู้แสดงตัวนี้ก็คือ

ความชั่วช้าสารเลวที่คงทนถาวร หยาบช้าแน่นอนใบหน้าแบบงี้ และก็ขัดใจเอามากๆ กระทั่งอดเอ่ยถึงมิได้ก็คือ ทรงผมที่น่าเบื่อของเสิ่นเทียนซู่ กระทั่งรู้ผิดมีความรู้สึกว่า ตอนชายหนุ่มๆแกมีแผลครึ่งหน้ารึยังไงเนี่ย ต้องการเข้าไปนั่งอยู่ในใจคอสตูมเช่นกันจ้ะ ว่าเพราะเหตุใดถึงออกมาเป็นทรงนี้

สื่อความหมายดีแต่เรื่องราวช่างบางเบา ในสมัยของวงศ์สกุลเหนือใต้ พลเมืองอยู่ไม่มีความสุขหรอก ด้วยเหตุว่ารบกันตลอดทั้งปีตลอดทั้งชาติ มีการชิงทรัพย์ชิง ทำลายล้างและก็แก่งแย่งอำนาจของเจ้าขุนมูลนายร่วมกันเอง

ซึ่งภาพยนตร์ก็สื่อความอึมครึม ทั้งปวงนี้ออกมาทางสีของหนัง ที่ทมึนหมอง ลุกลมโทนเขียว-ดำ ทำให้มีความรู้สึกได้ว่า นี่มันบรรยากาศของชาติบ้านเมืองเป็นทุรตำแหน่งเสื่อม ชัดๆมีการสอดใส่เรื่องราวของความแคลงใจ การแก้เผ็ด ทรยศ การเสียสละที่เป็นคนละบรรยากาศกับซีรีส์ภาคธรรมดาอย่างสิ้นเชิง

กล่าวได้ว่าภาคนี้ ทุ่มความหนักมาที่รุ่นแม่เต็มๆ เสมือนจะพูดว่า กว่าทุกชีวิตใน 48 ค่าย จะเริงร่าท่ามกลางแมกไม้นานา ประเภท บรรพบุรุษ ได้หลั่งเลือดเพื่อทุกคนอยู่อย่าง สุขสบายมาอย่างทุกข์ยาก

เป็นภาพยยตร์ที่มีเส้นเรื่องในแนวตรง พุ่งไปด้านหน้าทางเดียวเลยก็คือ การเล่าเรียนชีวิตของ หลี่จินหรง ได้เจอบทเรียนอะไรบ้างก่อนที่จะเป็นหัวหน้าค่ายที่ เสิ่นเทียนซู่ หวาดหวั่น ไม่มีแตกแยกขัดแย้งไปทางไหนเลยจริงๆ 48 ค่าย พบอะไรมาบ้างก่อนที่ โจวเฝ่ยจะกำเนิด แล้วก็ หลี่จินหรง กับ ท่านกานถัง จำต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง รักกันได้อย่างไร

นับได้ว่าเป็นเรื่องราวที่รวบรัด รวมทั้งสร้างมาเพื่อจะบอกพวกเรา เท่านี้ล่ะ สร้างเกิดเรื่องได้แล้ว 1 ชั่วโมงครึ่ง มุ่งมาดว่าจะมองเห็นฤทธีนุภาพของ กระบี่ทลายหิมะแบบสาสมใจสายบู๊ ก็ขัดใจนิดหน่อย เนื่องจากว่ามันมาขมวดตอนสุดท้ายจึ๋งเดียวว่า อ๋อ เสร็จวิชาเนื่องจากว่าอย่างนี้สิ

แต่ถ้าใครคาดหวังฉากบู๊สู้กันไปมา มีให้ดูตลอดทั้งเรื่องเลยจ้ะ ไม่ผิดหวัง โดยเฉพาะฝ่ามือคูหรงของ ต้วนจิ่วเหนียง ( ชวั่วนี ) ที่ดุดันกว่าภาคปกติ ภาคนี้ ต้วนจิ่วเหนียง ยังไม่เสียสติ แต่มาในมาดของจอมยุทธหญิงที่เก่งกาจ หาตัวจับยากและมีวรยุทธที่น่ากลัว แถมยังยืดอกเท่ ๆ ออกไปแก้แค้น ให้ชายอันเป็นที่รักแบบมุทะลุไม่แพ้นางเอกซะด้วย งานนี่เป๊ะสุด

แต่เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ก็นั่นแหละ เน้นไปที่ตัวนางเอกและประสบการณ์ ที่ได้รับอย่างที่จะต้องจดจำไปชั่วชีวิต เป็นการเล่าเรื่อง ที่เยอะแยะแต่ห้วนสั้น และไปจนปล่อยให้ฉากที่ควรจะเคลียร์ ถูกกลืนหายไปอย่างน่าเสียดาย