อดีตและปัจจุบัน อดีตมิเคยพรากจากเราไป มิเคยแม้กระทั่งเป็นอดีต นำมาเปรยเอาไว้ก่อนที่จะเข้าสู่เรื่องราว

อดีตและปัจจุบัน เรื่องราวที่เกิดขึ้นใน Antebellum พูดถึงเอเดน (จาแนลล์ โมเน่) หญิงสาว ที่โดนจับมาเป็น ข้ารับใช้ ของคนผิวขาว ในไร้ฝ้ายแห่งหนึ่งในตรงนั้น เธอเจอคนผิวสี อีกจำนวนมากมาย ที่ถูกใช้งาน เช่นกับสัตว์ เธอยังจะต้อง ต่อกรกับนายจ้างผิวขาว ที่ไร้ความปราณี และก็พร้อมจะใช้กำลัง ในทุกวิธีทาง เพื่อข่มขี่คนผิวสี

หนังใช้เวลากว่า 30 นาทีแรก ในการเล่าของ นิคมไร่ฝ้าย เปิดเผย ให้มองเห็น การดำรงชีวิต ของแรงงาน ข้ารับใช้ การเช็ดกกดขี่ข่มเหง รวมถึง การถูกล่วงฝ่าฝืนทางเพศ ในแบบที่พวกเรา ไม่สามารถจินตนาการถึง ท่ามกลาง การเปิดเผย ให้มองเห็นความร้ายแรง ของสังคมไร่ฝ้ายที่นี้ จุดเชื่อมโยงสำคัญ เป็นเอเดน ที่เมื่อผ่าน ตอนกึ่งกลางเรื่องไปแล้ว ผู้ชมก็เริ่มสัมผัส ได้ถึงความอัศจรรย์ แล้วก็สิ่งเชื่อมโยงบางประการ ระหว่างเอเดน แล้วก็หญิงสาว ที่ชื่อเวโรนิก้า (จาแนลล์ โมเน่)

เวโรนิก้า เป็นนักขยับเขยื้อน ด้านสังคมที่ต่อสู้ ในเรื่องของสิทธิ ของคนผิวสี เพศ แล้วก็การกดขี่ ของคนผิวดำ ในประเทศอเมริกา เธอส่งผลงานหนังสือ ในระดับเบสเซลเลอร์ ความรู้ ความเข้าใจรอบด้านของเธอ ในฐานะเพศหญิงเก่ง ที่รอดูแลสามี รวมทั้ง ลูกน้อยแบบไม่มี ข้อบกพร่อง ย้อนกลับมาลงจอ

จนตราบเท่าวันหนึ่ง เธอมีงานที่จะจำเป็น ต้องบินไปเล่าพิเศษ ที่เมืองนิวออร์ลีนส์ ในตรงนั้นเอง เธอเริ่มสัมผัสได้ถึงเหตุแปลก แล้วก็การถูกคุกคาม อย่างลึกลับ จากหญิงคนหนึ่ง ที่ชื่ออลิซาเบธ (จีน่า มาโลน) ผู้อ้างตัวว่า เป็นเอเจนซี สำหรับในการจัดหางาน ที่เริ่มเข้ามา ในชีวิตของเวโรนิก้า เพื่อเป้าประสงค์บางสิ่งบางอย่าง

ในทางของ ความตื่นเต้นสยองขวัญนั้น Antebellum จัดได้ว่า เกือบจะปราศจากความรู้สึกแบบงั้น อย่างสิ้นเชิง แต่ว่าในแง่ของใจความสำคัญ เรื่องดราม่าระหว่างผิวสีนั้น หนังจัดได้ว่า ทำเป็นเข้มข้น และก็ปิดบังร่องรอย ที่ส่งผล ให้เกิดช่วงที่การหักมุม ได้อย่างแนบเนียน

สาเหตุหนึ่ง คงจะจำต้องพูดว่า หนังเลือกใช้วิธี ทางภาพยนตร์อย่าง “การตัดต่อ” เอามาหลอกผู้ชม ได้อย่างปราดเปรื่อง และก็บ่อย หนังก็เพียรพยายามแนะนำ ผู้ชมด้วยไปว่า นี่เป็นหนังแนว “การกลับชาติมากำเนิด” หรือไม่ อาทิเช่นการโคลสอัพรอยแผลเป็นจากการโดนตีตราของเอเดนแล้วก็นำเสนออาการปวดข้างหลังในจุดเดียวกันของเวโรนิก้า ฯลฯ

แต่ Antebellum ก็ยังปฏิบัติภารกิจในวิถีทางหนังของตัวเองได้ไม่ค่อยดีเท่าไร เพราะเหตุว่าตัวหนังเองก็ขาดตกบกพร่องในด้านของการเร้าอารมณ์ผู้ชม ทีแรกๆของหนังเนิบช้าจนกระทั่งเสียเวล่ำเวลาถ้าเกิดใครกันแน่สมาธิไม่ค่อยจะสู้ดีบางครั้งอาจจะผล็อยหลับไปได้แบบง่ายๆเลยด้วยไป

ครั้งนี้ถือโอกาสในการหยิบนิยายและภาพยนตร์เรื่องดัง มาทำเป็นซีรีส์ขนาดยาว

JU-ON Origins ยังคงเอ๋ยถึงอาถรรพณ์คำแช่ง ของบ้านแห่งหนึ่ง แม้กระนั้น มีไม่เหมือนกันตรง ในเวอร์ชั่นซีรีส์ ก็เลยเน้นย้ำ ในส่วนการพิสูจน์คดีการฆาตกรรม ที่เกิดขึ้นในบ้านแทน และก็เส้นเวลาของเรื่อง จะถูกเล่าตัดสลับกันไปๆมาๆระหว่างปี 1980s แล้วก็ช่วงปลาย 1990s

โดยในตอนปี 80s นักแสดงดำเนินเรื่องเป็นคิโยมิ สาวม.ปลายผมทรงบ๊อบ ที่อาศัยอยู่กับแม่ แต่ว่า ด้วยความสวยงามของเธอ ทำให้สหายสาวคนสนิทหมั่นไส้ แล้วก็อุตสาหะ ล่อลวงแบล็คเมลเธอด้วยการ ให้เพื่อนชายคนหนึ่ง กระทำชำเรา และก็ถ่ายภาพเอาไว้ ซ้ำยังเลวร้ายยิ่งไปกว่านั้นสถานที่ที่เธอถูกชำเราก็คือบ้านอาถรรพณ์ข้างหลังนั้นนั่นเอง

ตอนที่เส้นเวลาปี 90s บอกเล่าเรื่องราวของฮารุกะ ผู้แสดงแล้วก็ ผู้ดำเนินรายการสาว ที่กำลังเป็น ดาวรุ่งในวงการทีวี เธอกำลังจะ สมรสกับแฟนชายหนุ่ม อย่างเท็ตสึยะ ไม่นานนัก เรื่องแปลกก็เริ่มเกิดขึ้น กับทั้งคู่คน ไม่ว่าจะได้ยินเสียงลึกลับ จากห้องของตน รีวิวหนัง

แต่ว่าเท็ตสึยะ มีลักษณะหนักขึ้นเรื่อย ปัจจัยคงจะเริ่มมาจาก การที่เขาแวะไปดูบ้านหลังหนึ่ง ที่ตนเองตั้งมั่น จะซื้อไว้ เพื่อเป็นเรือนหอข้างหลังสมรส แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ก็ทวีความชั่วช้าสารเลวร้ายขึ้นเรื่อย กระทั่งฮารุกะเอง ก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความโหดร้าย ที่เริ่มคืบคลานเข้ามา

แม้จะเป็นหนังผี แต่บริบทโดยรวมของเรื่องเราอาจจะมองได้ว่านี่คือหนังสืบสวนสอบสวนที่หยิบเอาเหตุการณ์อาชญากรรมที่เคยเกิดขึ้นจริงในประเทศญี่ปุ่นในยุคสมัยนั้นๆ อาทิคดีฆาตกรรมตัดหัวเยาวชน การก่อการร้ายด้วยการปล่อยก๊าซพิษในสถานีรถไฟใต้ดิน หรือสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวละครอย่างคิโยมิ ก็แสดงให้เห็นว่าความจริงแล้วสิ่งที่ชั่วร้ายและน่ากลัวกว่าผีก็คือ “มนุษย์” ด้วยกันเอง

ถึงแม้ว่าจะเป็นทีวีซีรีส์แต่สิ่งที่ปรากฏอยู่บนจอใน JU-ON Origins จัดได้ว่าบรรดาฉากอาชญากรรมต่างๆล้วนแล้วแต่เป็นความรุนแรงที่น่าสะเทือนขวัญ ไม่ว่าจะเป็นฉากฆ่าปาดคอที่เลือดเย็นมากๆ ฉากกรีดท้องทำคลอดทารก ฉากข่มขืน ซึ่งไม่เหมาะอย่างยิ่งกับคนขวัญอ่อนและรับกับความโหดร้าย

ความแตกต่างของ JU-ON Origins กับเวอร์ชั่นภาพยนตร์นั้น น่าจะอยู่วิธีการดำเนินเรื่องที่ค่อยๆใส่รายละเอียดของตัวละครที่เปิดโอกาสให้คนดูได้ทำความเข้าใจชีวิตของพวกเขามากกว่าจะขายฉากผีหลอก และแสดงให้เห็นถึงที่มาของ “ความเกลียดชัง” ได้ชัดเจน เจาะลึกมากขึ้น